De veiligheidstraining
Cursisten ervaringen
Mijn vrouw en ik verhuisden twee jaar geleden vanuit het groene hart naar de Betuwe. Na een reeks verbouwingen aan huis en tuin, kregen we langzamerhand weer wat vrije tijd te besteden en het leek me een goed idee om lid te worden van een lokale vereniging.
In het verleden ben ik sporschutter geweest en eigenlijk had ik wel weer zin om die oude hobby op te pakken, dit zou dan meteen een mooie gelegenheid zijn om in mijn nieuwe woonomgeving wat nieuwe mensen te ontmoeten. Een korte zoekactie op internet leverde een aantal schietverenigingen op, allen in de directe omgeving van mijn woonplaats. De website van S.V. Generaal Chassé trok mijn aandacht en ik heb me opgegeven voor een introductie avond, die stomtoevallig nog dezelfde week werd georganiseerd.
Vanaf het moment dat ik een eerste voet over de drempel zette heb ik me thuisgevoeld. De introductie was enthousiast, maar vooral heel eerlijk. Het accent van de vereniging ligt overduidelijk op veiligheid, met gezelligheid als goede tweede. Tijdens de introductie avond bleek ik niet de enige belangstellende te zijn, een gevarieerd gezelschap van vijf personen was present. Na een een welkomswoord door het bestuur werd ons verteld waar de vereniging voor staat en welke regels gehanteerd worden. Aansluitend was er tijd om, samen met een hoogstpersoonlijke instructeur, de schietbaan op te gaan voor een kennismaking met pistool schieten. Toen aan het eind van deze eerste kennismaking de vraag werd gesteld wie de volgende stap richting lidmaatschap wilden zetten, gingen dan ook vijf handen de lucht in…
De volgende stap bestond uit de, verplichte, veiligheidscursus en onze groep bestond uit acht cursisten. De veiligheidscursus beslaat zes opeenvolgende dinsdagavonden en heeft als doel om aspirant-leden af te leveren die, verantwoord en zelfstandig, van de schietbaan gebruik kunnen maken.
S.V. Generaal Chassé heeft hierin geen halve maatregelen getroffen; vijf avonden lang wordt je als aspirant-lid bijgestaan door een persoonlijke trainer die je met raad en daad bijstaat. Deze dame en heren zijn KNSA gediplomeerd, wat resulteert in een serieuze aanpak en een steile leercurve. De coaches rouleerden, zodat je iedere avond van een ander instructie kreeg. Vijf avonden lang kregen we instructie met pistool, revolver en geweer. Eindeloos werd er veilig geladen, ontladen en denkbeeldige storingen opgelost.
Het bleek, behalve behoorlijk intensief, ook buitengewoon gezellig. De vereniging beschikt over een zeer uitnodigende kantine, gerund door de vrijwillige kanjers van de bardienst. De koffie stond steeds dampend klaar, er was altijd ruimte voor een praatje en na afloop van de avond deden bleven er altijd wel mensen plakken voor een afsluitend drankje.
Ondanks dat ik in het verleden al wat jaren ervaring had opgedaan bij een andere schietvereniging, heb ik de vijf instructie avonden als leerzaam ervaren. Ik vind het een prettige gedachte dat er binnen een dergelijke vereniging zoveel aandacht aan veiligheid wordt gegeven.
Na vijf avonden van instructie volgde de zesde, afsluitende, avond. Deze avond was het tijd om het geleerde in praktijk te toetsen, een soort proeve van bekwaamheid. De cursisten gaan hierbij zelfstandig de baan op, terwijl twee instructeurs meekijken en uiteindelijk een oordeel vellen.
Toen het mijn beurt was, kon ik bij het schietbureau een wapen uitkiezen en munitie ophalen. Inmiddels merkte ik bij mezelf een zekere spanning, het is tenslotte toch een soort examen, en dat was ook te zien aan mijn resultaten. Het goede nieuws, voor mij dan, was dat dit een veiligheidscursus betreft. De scores op de kaart zijn totaal hierbij totaal niet relevant. Er werd ons immers gedurende hele cursus op het hart gedrukt dat het beter was om “veilig de kaart te missen, dan onveilig de kaart te raken”. Tijdens de proef kwamen uiteraard nog enkele situaties voor die we de afgelopen weken eindeloos hebben geoefend, dit alles om te laten zien dat we de materie beheersden en veilig pistool kunnen schieten.
Voor mij was het resultaat van de afsluitende test gelukkig positief, maar helaas waren er ook medecursisten die een ‘herexamen’ moesten afleggen. Uiteindelijk haalden zes van de acht cursisten de eindstreep, wat nogmaals illustreert hoe serieus de veiligheid wordt genomen.
Inmiddels zijn we een aantal weken verder en heb ik de eerste stempels in mijn schietregister staan.
Terugkijkend op de afgelopen periode van introductie, kan ik iedereen die overweegt om kennis te maken met de schietsport van harte aanmoedigen zich aan te melden voor een introductie avond. Of de schietsport iets voor je is kan ik niet beoordelen, maar dat je een leuke avond gaat hebben, dat garandeer ik!